Podstawowym składnikiem skóry jest kolagen, odporna substancja, należąca do białek grupy skleroprotein, charakteryzująca się wytrzymałością mechaniczną i nierozpuszczalnością w środowisku wodnym. Ponadto w jej skład wchodzą inne białka, tłuszcze i węglowodany. Surowa skóra nie nadaje się do wyrobów z powodu braku odporności na gnicie. Dlatego tez poddaje się skórę procesowi garbowania, który nadaje jej nowe cechy, takie jak elastyczność, wodoodporność itp. Środki garbujące skórę zmieniają jej zdolność do pęcznienia i zapewniają właściwości, które są konieczne do sporządzania z nich wyrobów użytkowych i ozdobnych.
Skóra poddana procesowi garbowania zmienia swój skład w zależności od zastosowanych środków i metod. Między innymi zawartość wody z 65—75% w skórze surowej spada do około 15% w skórze garbowanej. To samo ma miejsce z substancjami mineralnymi, lipidami, węglowodanami. Pamiętać należy jednak, ze różne garbniki (związki organiczne naturalne oraz syntetyczne, a także mineralne związki chromu, glinu, żelaza i cyrkonu oraz sole niemetali), jak i metody garbowania, nadają skórze odmienne właściwości.
Chociaż garbowanie jest procesem nieodzownym, należy także do czynników niszczących skórę. W czasie garbowania mogą nastąpić m.in. uszkodzenia mechaniczne lub uszkodzenia chemiczne, spowodowane zastosowaniem niewłaściwego składu chemicznego kąpieli (np. nadmiaru kwasów, co powoduje nietrwałość podstawowego składnika tkanki skórnej — białka. Najprościej mówiąc — garbowanie zmienia właściwości kalogenu skóry.
Zawartość tłuszczu. Tłuszcze używane do konserwacji skóry mają duży wpływ na elastyczność jej włókien, a także na obniżenie nasiąkliwości. zwiększając wytrzymałość na rozciąganie i wydłużanie. Doświadczenia konserwatorów wyraźnie wykazują, ze wyroby ze skóry stale były czyszczone i natłuszczane.
Zbyt niska zawartość tłuszczu wywołuje utratę przez skórę elastyczności (termin dotyczy zdolności przesuwania się włókien bez ich uszkodzenia) i przyspiesza jej wysychanie. Właściwa, ograniczona zawartość tłuszczu daje skórze odporność na wydłużanie i kurczenie się włókien (wywołane przez ciągłe wahania względnej wilgotności powietrza), chroniąc ją przed wynikającymi stąd uszkodzeniami i złamaniami. Nadmiar tłuszczu w skórze tez jest szkodliwy, m.in. zmniejsza zdolność absorbowania wilgoci.
Zawartość tłuszczu w skórze zależy od jej przeznaczenia i waha się w granicach 1,5 do 12%. Przyjmuje się, ze zdrowa zabytkowa skóra powinna zawierać około 3% tłuszczu.
