Wypełniacze aktywne
Najpopularniejszym i bardzo skutecznym wypełniaczem aktywnym jest trójpolifosforan, zastępowany obecnie, ze względu na proekologiczne ustawodawstwo wielu krajów, przez inne systemy wypełniaczy aktywnych. W niefosforanowych środkach do prania jest używany przeważnie system wypełniaczy aktywnych składających się z zeolitu A (15-25%), węglanu sodu (5-15%) i polikarboksylanów (2-5%). Mechanizm działania tego systemu jest nieco inny niż w przypadku wypełniaczy fosforanowych.
Proszki fosforanowe, w stosunku do niefosforanowych, mają większą zdolność piorącą, zwłaszcza przy małych stężeniach proszku w kąpieli piorącej. Wadą ich jest osadzanie się trudno rozpuszczalnych substancji na tkaninie, tzw. inkrustacja, oraz na elementach urządzenia pralniczego w przypadku, gdy stężenie proszku w wodzie jest małe.
Stosując proszki fosforanowe należy więc pamiętać, aby stosować ilości nie mniejsze, niż są proponowane przez producenta. Przy wyższych stężeniach proszku fosforanowego w kąpieli piorącej zjawisko inkrustacji znacznie się obniża.
W przypadku proszków bezfosforanowych zjawisko inkrustacji przy niskich stężeniach proszku w wodzie jest niewielkie, natomiast zdolność piorąca w tych warunkach jest niższa niż proszków fosforanowych. Niski poziom inkrustacji przy różnych stężeniach proszków bezfosforanowych opartych na zeolicie A jest zjawiskiem szczególnie korzystnym, ze względu na ogólny trend wśród konsumentów do maksymalnej oszczędności proszku i środowiska.
Zeolity są stale doskonalone i odpowiednio dobierane ze względu na nieszkodliwość dla środowiska, możliwość biodegradacji, a także wpływ na człowieka. Skutecznie działający wypełniacz aktywny powoduje, że tkanina po praniu jest jasna i zachowuje żywe kolory. Prace nad doskonaleniem zeolitów sprowadzają się do ulepszenia działania samego zeolitu oraz wprowadzania nowych substancji, które aktywnie współpracują z zeolitem, wspomagając jego działanie.
Do nowych rozwiązań należy zaliczyć wprowadzanie zeolitu P, krzemianów warstwowych SKS-6 oraz prace nad wykorzystaniem kwasu poliasparginowego jako wypełniacza ulegającego biodegradacji. Zeolity wprowadza się także do środków płynnych.
