Wilgotność względna. Szkodliwy dla tkanin jest zarówno nadmiar jak i niedostatek wilgotności, ale zwłaszcza nagłe jej wahania. Zmiany wilgotności powietrza powodują zmiany wymiarów włókien, wywołując także między innymi ich tarcie. Mała wilgotność prowadzi do przesuszenia włókien, które stają się w konsekwencji kruche i łamliwe, a duża wilgotność obniża wytrzymałość włókien i sprzyja rozwojowi mikroorganizmów.
Zanieczyszczenia powietrza. Wiadomo, że tlen zawarty w powietrzu wywiera niszczące działanie na tkaniny, powodując nieodwracalne zmiany chemiczne. W powietrzu występuje wiele innych szkodliwych gazów, m.in. siarkowodór i dwutlenek siarki, szczególnie chętnie wchłanianych przez tkaniny, co prowadzi do kruszenia włókien. 0 ujemnych skutkach zanieczyszczeń powietrza świadczy dobitnie stan zachowania tkanin w miastach przemysłowych, gdzie niszczeją o wiele szybciej niż na wsi.
Niszczenie tkanin przyśpieszają kurz, brud i zbierająca się w nich wilgoć. Agresywne cząstki brudu sprzyjają reakcjom chemicznym w tkaninach. Także lokalne zabrudzenia i plamy tłuszczu, kwasy i rdza powstałe w czasie użytkowania zabarwiają, rozkładają, a nawet całkowicie niszczą włókna. Związki żelaza oddziałują wspólnie z wilgocią, tlenem i dwutlenkiem siarki na procesy utleniania, a tworzenie się kwasu siarkowego na włóknach umożliwia powstawanie poważnych zniszczeń, np. na nici srebrnej tworzy się siarczek srebra, uwidaczniający się czernieniem. Zanieczyszczenia wywołują z jednej strony niszczenie chemiczne włókien (np. nadżerając je), z drugiej strony w miejscu zabrudzenia, w wyniku nieregularnego obciążenia i tarcia między włóknami, następować mogą rozdarcia.
