Przedmioty ze skóry pochodzące ze znalezisk grobowych proponuje D Lehmann (1983) myć wodą. oczywiście jeśli stan skóry na to pozwala Przed właściwym zabiegiem czyszczenia obiekt przebywa przez 24 godziny w kąpieli w dwuchlorometanie, w celu zniszczenia ewentualnych bakterii i rozpuszczenia tłustych naskorupień. Po wyparowaniu rozpuszczalnika organicznego można przystąpić do właściwego czyszczenia Używa się w tym celu 90 części wody i 10 części roztworu podstawowego Komplexonu III (sól sodowa kwasu etylenodwuaminoczterooctowego, prod. Siegfried AG.. Zofingen), sporządzonego z 5g Komplexonu III i 100g wody destylowanej. Do tej kąpieli piorącej dodaje się około 0,5% niejonowego środka powierzchniowo czynnego Levanon 150 (prod. Bayer AG Leverkusen). Stan zachowania skóry przesądza, czy należy roztwór lekko podgrzać, i określa czas kąpieli. Przebieg czyszczenia powinien być kontrolowany co pewien czas pod mikroskopem. Po kąpieli piorącej wymagane jest parokrotne płukanie neutralizujące (w płynie o objętości 20—30-krotnie większej od skóry). Konieczna tez jest kontrola skóry, gdyż może wystąpić podejrzana jej „praca”, wymagająca natychmiastowego przerwania zabiegu i usunięcia wody ze skóry. Po 24 godzinach płukania przez dalszą dobę przeprowadza się jej odwadnianie ketonem etylometylowym. W końcu doczyszcza się ją z obu stron w dwuchlorometanie pod kontrolą mikroskopową.
Zabrudzoną skórę można także myć wodą destylowaną, następnie wysuszyć i potem odwodnić umieszczając przedmiot kolejno w alkoholu 40-, 60-, 80-proc.. a w końcowej fazie w spirytusie bezwodnym. Przy bardzo delikatnych i wrażliwych zabytkach zaleca się kolejne zwiększanie koncentracji alkoholu o 10%. W roztworach niskoprocentowych pozostawia się obiekt przez 1 —2 dni, a następnie daje się mu ociec i lekko wysusza bibułą filtracyjną, po czym umieszcza po 1—6 dniach w alkoholu o wyższym stężeniu. Całkowite odwodnienie skóry następuje w spirytusie bezwodnym. W celu otrzymania ponownej elastyczności skóry po odwodnieniu nasącza się ją mieszaniną benzyny i oleju makowego (270 g oczyszczonej benzyny i 20 g oleju makowego). Dobre wyniki osiąga się także przez traktowanie odwodnionej skóry kąpielą glicerynową w podciśnieniu, a następnie osuszanie bibułą.
Czyszczenie pianą z delikatnego środka do prania ma dwie wady: woda jako jeden ze składników wymaga ostrożnego doznania, środki piorące zaś zawierają najczęściej wybielacz optyczny, którego działanie nie jest w pełni dotąd znane. Po takim czyszczeniu jest wymagany zabieg natłuszczania skóry. Dlatego W. Schmitzer (1987) zaleca czyścić pianą tłuszczu na bazie syntetycznej, co zapewnia bardzo dobre rezultaty, a K. Nagy (1972) przeprowadza czyszczenie skóry roztworem sulfonianów alkoholów tłuszczonych. Rozmiękczony tym sposobem kurz i brud łatwo jest usuwany za pomocą szczotki, płukanej w wielokrotnie zmienianej wodzie.
