Zniszczenia mechaniczne. Przyczynami tego rodzaju zniszczeń może być m.in. niewłaściwe przechowywanie, np. składanie powodujące załamania, a także niewłaściwe zawieszanie, wywołujące nierównomierne obciążenia, naciągnięcia i przesunięcia włókien. Przekroczenie granicy sprężystości powoduje rwanie się lub łamanie pojedynczych łańcuchów polipeptydowych i wpływa na osłabienie wytrzymałości całego włókna. Działanie czasu i sposób użytkowania powodują duże zniszczenia dywanów, takie jak wytarcia czy przetarcia oraz pęknięcia osnowy. Na przykład rozścielone na podłodze tkaniny tkane (tj. gobeliny, arrasy, kilimy) zużywają się bardzo szybko.
Nieumiejętne naprawy. Ściąganie i zszywanie (często na okrętkę) miejsc ubytków powoduje naprężenia, pofalowania i uszkadza osnowę. Przyczyną różnego rodzaju pomarszczeń jest także nieumiejętne pranie i suszenie, podszywanie łatek w miejscach ubytków i przetarć, a nawet podszywanie całego dywanu płótnem. Niekiedy reperowano dywany impregnując je przez pokrycie od odwrocia grubą warstwą spoiwa glutynowego (np. kleju kostnego), a wówczas z upływem czasu wraz z łuszczącym się spoiwem rwały się zabezpieczane włókna dywanu. Stosunkowo często rozcinano dywany i dostosowywano je do nowych pomieszczeń oraz funkcji. Praktykowano także odcinanie podniszczonych fragmentów — zastępowano je lepszymi z innych obiektów (najczęściej dotyczyło to bordiur).
